معنی شهداء | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

شهداء. [ ش ُ هََ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ شهید. ( منتهی الارب )( ترجمان علامه جرجانی ) ( دهار ). رجوع به شهید شود.
- شهداء کربلا؛ شهدای کربلا. آنانکه در روز عاشورا در کربلا شهید شدند. شهداء از اولاد امام حسین ( ع ): علی اکبر. شهداء از اولاد امام حسن ( ع ): عبداﷲبن حسن ، قاسم بن حسن ، ابوبکربن حسن. شهداء از اولاد علی بن ابیطالب ( ع ): عباس بن علی ، عبداﷲبن علی ، جعفربن علی ، عثمان بن علی ، محمدبن علی. شهداء از اولاد جعفربن ابی طالب : محمدبن عبداﷲبن جعفر، عون بن عبداﷲبن جعفر. شهداء از اولاد عقیل بن ابی طالب : مسلم بن عقیل به کوفه ، عبداﷲبن عقیل ، عبداﷲبن مسلم بن عقیل. و مسعودی گوید مجموع شهدای روز عاشورا به کربلا 87 تن بوده اند، لیکن مشهور 72 است. ( یادداشت مؤلف ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی شُّهَدَاءِ: گواهان - شاهدان
ریشه کلمه:
شهد (۱۶۰ بار)
«شهداء» به معنای گواهان، معنای گسترده ای دارد که هر یک از مفسرین به بخشی از آن اشاره کرده اند. بعضی، احتمال داده اند: منظور «شهیدان راه خدا» بالخصوص بوده باشند اما این بعید به نظر می رسد، چرا که سخن از گواهان محکمه عدل الهی است نه از «شهیدان راه حق» هر چند ممکن است آنها نیز در صف شهود باشند.
«شهداء» جمع «شهید» از مادّه «شهود» به معنای «حضور توأم با مشاهده» است، خواه با چشم ظاهر باشد، یا چشم دل; و اگر به «گواه»، شاهد و شهید اطلاق می شود، به خاطر حضور و مشاهده صحنه است، همان گونه که اطلاق این واژه بر «شهیدان راه خدا»، به خاطر حضورشان در میدان جهاد است. بعضی نیز احتمال داده اند که، «شهداء» در سوره «حدید» به همان معنای شهیدان راه خدا است، یعنی افراد مؤمن اجر و پاداش شهیدان را دارند، و به منزله شهداء محسوب می شوند.