غصه خور

لغت نامه دهخدا

غصه خور. [ غ ُص ْ ص َ / ص ِ خوَرْ / خُرْ ] ( نف مرکب ) غم خورنده. اندوهگین :
ناامیدان غصه خور مائیم
عبرت کار یکدگر مائیم.خاقانی.از دم روزه دهن شسته به هفت آب و زمی
هفت تسکین دل غصه خور آمیخته اند.خاقانی.

فرهنگ عمید

غصه خورنده، کسی که غم می خورد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - کسی که غم خورد اندوهگین ۲ - کسی که غم و اندوه را در دل دارد و اظهار نکند ( خصوصا )