دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
طیب (۵۰ بار)
«طَیِّب» از مادّه «طَیْب» به چیزهایی گفته می شود که با طبع آدمی موافق باشد و در قرآن به بسیاری از موضوعات، اطلاق شده است (اَلْبَلَدُ الطَّیِّب ـ مساکن طیّبة ـ ریح طیّب ـ حیاة طیّبة و...) و هر چیز پاکیزه را نیز «طیّب» می گویند; زیرا طبع آدمی ذاتاً از اشیاء ناپاک متنفر است. و از اینجا روشن می شود که خاکِ تیمم باید کاملاً پاک و پاکیزه باشد.
«راغب» در «مفردات» می گوید: معنای «طَیِّب» در اصل چیزی است که حواس ظاهر و باطن از آن لذت برد، (و این معنای جامعی است که همه شرائط مناسب یک مسکن را در بر می گیرد).
