شمسا

لغت نامه دهخدا

شمسا. [ ش َ ] ( هزوارش ، اِ ) به لغت زند نور و روشنایی و پرتو آفتاب و ماه و چراغ و آتش و جز آن. ( از برهان ) ( ناظم الاطباء ). || بمعنی نور باشد که آن روشنایی معنوی است. ( برهان ).

فرهنگ فارسی

به لغت زند نور و روشنایی و پرتو آفتاب و ماه و چراغ و جزئ آن یا بمعنی نور باشد که آن روشنایی معنوی است .

فرهنگ اسم ها

اسم: شمسا (دختر) (فارسی، عربی) (تلفظ: šamsā) (فارسی: شمسا) (انگلیسی: shamsa)
معنی: در زند و پازند نور و روشنایی، و در پهلوی خورشید است، ( در زند و پازند ) نور و روشنایی، ( در پهلوی ) خورشید، شمس ( عربی ) + ا ( فارسی )، منسوب یه خورشید

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
شمس (۳۳ بار)