لغت نامه دهخدا فر و زیب. [ ف َرْ رُ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) شکوه و زیبایی : دیدی تو ریژ و کام بدو اندرون بسی با ریدکان مطرب بودی به فر و زیب.رودکی.
