لغت نامه دهخدا
فتح الدین. [ ف َ حُدْ دی ] ( اِخ ) یکی از سرداران مستعصم آخرین خلیفه عباسی در جنگ با هلاکوخان است. رجوع به حبیب السیر چ سنگی تهران ج 1 ص 318 شود.
فتح الدین. [ ف َ حُدْ دی ] ( اِخ ) رجوع به عبداﷲبن محمد شود.
فتح الدین. [ ف َ حُدْ دی ] ( اِخ ) محمدبن ابراهیم بن شهید. رجوع به محمدبن ابراهیم شود.
فتح الدین. [ ف َ حُدْ دی ] ( اِخ ) محمدبن محمد، معروف به ابن سید. رجوع به ابن سید شود.
