لغت نامه دهخدا غذاده. [ غ ِ / غ َ دِه ْ ] ( نف مرکب ) غذادهنده. طعام دهنده. مغذی : غم ز دل زاد و خورد خون دلم خون مادر غذاده پسر است.خاقانی.
