غبار یتیمی

لغت نامه دهخدا

غبار یتیمی. [ غ ُ رِ ی َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کدورتی که بسبب یتیمی بر روی طفل پدید آید :
از گوهرش غبار یتیمی نمیرود
آن را که چون صدف لب خواهش فراز شد.صائب ( از آنندراج ).