عشرتخانه. [ ع ِ رَ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) محل شادی و خوشگذرانی. عشرت گاه. ( فرهنگ فارسی معین ) : نوای نشاط و خرمی به عشرتخانه ناهید رسانید. ( حبیب السیر چ تهران ج 3 ص 155 ). در بعضی از منزهات بستانها و عشرتخانه ها به عیش و نشاط و طرب مشغول بود. ( تاریخ قم ص 145 ).
