عدل کردن

لغت نامه دهخدا

عدل کردن. [ ع َ ک َ دَ ] ( مص مرکب )عدالت کردن. بعدل رفتار کردن. داد دادن. داد کردن. دادگستری. از روی عدل و انصاف عمل کردن :
عدل کن زانکه درولایت دل
درِ پیغمبری زند عادل.سنائی.حاکمی گر عدل خواهی کرد با ما یا ستم
بنده ایم ار صلح خواهی کرد با ما یانبرد.سعدی.پادشاهی که عدل نکند و نیکنامی توقع دارد بدان ماند که جو همی کارد و امید گندم دارد. ( مجالس سعدی ص 21 ).

فرهنگ فارسی

عدالت کردن بعدل رفتار کردن
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم