عجوبه

لغت نامه دهخدا

عجوبه. [ ع ُ ب َ ] ( از ع ، اِ ) چیزی که مردم را به شگفت آرد. و این مخفف اعجوبة است :
ای شیخ شهر با که توان این عجوبه گفت
بی پرده گشت شید نهان از ردای تو.محسن تأثیر ( از آنندراج ).و رجوع به اعجوبة شود.