عبدالنبی

لغت نامه دهخدا

عبدالنبی. [ ع َ دُن ْ ن َ بی ی ] ( اِخ ) ابن علی بن مهدی الحمیری. صاحب زبید. وی پس از مرگ برادرش مهدی به سال 559 هَ. ق. به امارت رسید و با ملوک یمن جنگ کرده و تمام اموال و ذخایر یمن بدو منتقل گردید وی سپاهیانی را که در جنگ میگریختند میکشت. عبدالنبی عالم به ادب بود و او را شعری است. اسبان و سلاحهای جنگی را در اصطبل ها و مخزنهای خود نگهداری میکرد و هیچ یک از افراد نمیتوانستند اسبی و سلاحی نزد خود داشته باشند و در مواقع ضرورت به اندازه حاجت بدانها اسب و سلاح میداد. همواره جنگهائی میان او و بلوک یمن ادامه داشت و سرانجام سلطان علی بن حاتم بر وی ظفر یافت و به سال 570 هَ. ق. به قتل رسید. ( از الاعلام زرکلی ).

فرهنگ فارسی

ابن علی سومین و آخرین از امرای بنی مهدی ( در زبید ) ( جل. ۵۵۸ ه.ق ./ ۱۱۶۲ م .- ۵۶۹ ه.ق ./ ۱۱۷۳ م . ) ایوبیان او را بر انداختند و سلسله بنی مهدی را منقرض کردند.
ابن علی بن مهدی الحمیری صاحب زبید وی پس از مرگ برادرش مهدی بسال ۵۵۹ قمری بامارت رسید و باملوک یمن جنگ کرده و تمام اموال و ذخایر یمن بدو منتقل گردید وی سپاهیانی را که در جنگ میگریختند میکشت عبدالنبی عالم بادب بود و او را شعری است

فرهنگ اسم ها

اسم: عبدالنبی (پسر) (عربی)
معنی: بنده پیامبر

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] عبدالنبی (ابهام زدایی). عبدالنبی ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • عبدالنبی بن سعدالدین جزائری، از علمای بزرگ شیعه و متبحر در فن حدیث و رجال• عبدالنبی عراقی، از علمای بزرگ شیعه در قرن چهاردهم هجری قمری• عبدالنبی نوری، حکیمی دانشمند، عالمی فقیه، محقق اصولی و مجتهدی جامع علوم
...