عالم گشایی

لغت نامه دهخدا

عالم گشایی. [ ل َگ ُ ] ( حامص مرکب ) جهانگشایی. کشورگیری :
برفتن دگرباره لشکر کشید
به عالم گشائی علم برکشید.نظامی.به عالم گشائی فرشته وشی
نه عالم گشائی که عالم کشی.نظامی.