لغت نامه دهخدا طبش. [ طَ ] ( ع اِ ) مردم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). طمش مثله و منه : ما فی الطبش مثله. و ما ادری ای الطمش هو؛ ای ای الناس هو و کذا ای الطبش هو. ( منتهی الارب ).
