سایگاه

لغت نامه دهخدا

سایگاه. [ ی َ / ی ِ ] ( اِ مرکب ) محل سایه. جائی که سایه افتاده باشد. مخفف سایه گاه :
بجم گفت کای خسته رنج راه
در این سایگاه از چه کردی پناه.اسدی.فروماند خسرو در آن سایگاه
چو سایه شده روز بر وی تباه.نظامی.رجوع به سایه شود.