زبان کلک

لغت نامه دهخدا

زبان کلک. [ زَ ن ِ ک ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نوک قلم. زبان قلم :
کلکش چو مرغکی است دو دیده پر آب مشک
وز بهر خیر و شر زبانش دو شاخ تر.عسجدی.نام حافظگر برآید بر زبان کلک دوست
از جناب حضرت شاهم بس است این ملتمس.حافظ.