راست و روشن

لغت نامه دهخدا

راست و روشن. [ ت ُ رَ ش َ ] ( ترکیب عطفی ، صفت مرکب ) آشکار. علنی. بی پروا :
همه را راست روشن ازکم و بیش
راست و روشن ستد برشوت خویش.نظامی.و رجوع به راست راست شود.