خورجین

لغت نامه دهخدا

خورجین. [ خوَرْ / خُرْ ] ( اِ ) دو کیسه که از طرفی بهم یکی شده باشد. دو جوال که نیمی از دهانه هر دو را بهم دوزند. بارجامه. باردان. ( یادداشت مؤلف ) :
یار تو خورجین تست و کیسه ات.مولوی.

فرهنگ معین

(خُ ) نک خرجین .

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - جامه دان . ۲ - کیسه ای که معمولا از پشم تابیده تعبیه کنند و شامل دو جیب است . ۳ - جامه دان . یا خورجین تحریر . خورجینی که در آن میرزاها لوازم تحریز مانند قلمدان و غیره را میگذاشتند .

فرهنگستان زبان و ادب

{siliqua/ silique} [زیست شناسی- علوم گیاهی] میوۀ خشک شکوفا شبیه به خورجینک، با این تفاوت که بلند و باریک است

دانشنامه عمومی

خورجین نوعی کیسه یا باردان است که بر پشت حیوانات باربر به منظور حمل اجناس، قرار می دهند. خورجین از دست بافت های بی گرهِ عشایر است که توسط زنان بر روی دارهای افقی و معمولاً از نقوش سنتی انتخاب و بافته می شود و معمولاً از دو جوال تشکیل شده اند که نیمی از دهانهٔ هر دو را به هم می دوزند.
خورجین در حمل و نگهداری اشیاء نفیس و قیمتی به ویژه در مواقع کوچ مورد استفاده عشایر قرار می گیرد و تقریباً حکم صندوقچه را دارد. خورجین ها همچنین جهیزیهٔ دختر عشایری هم به شمار می آیند.
پالان و خورجین تا حد زیادی مشابه یکدیگر هستند
گونه ای از جعبه پارچه مانند خورجین نیز در دوچرخه سواری کاربرد دارد که به نام خورجین دوچرخه شناخته می شود.
خورجین به زبان پارسی میانه بارجامک بوده است. [ نیازمند منبع]
خورجین (میوه). خورجین میوه ای ( کپسول دانه ) از مخلوط دو مادگی است که طول آن بیش از سه برابر عرضش است.
به میوه ای که مانند خورجین کوچک است خورجینک گفته می شود. مانند قدومه.