خشک دست

لغت نامه دهخدا

خشک دست. [ خ ُ دَ ] ( ص مرکب ) آنکه دست بی حرکت دارد، اَشَل . شَلاّء. اَعسَم. ( یادداشت بخط مؤلف ). || ممسک. بخیل. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( یادداشت بخط مؤلف ) :
جهان کز آب کرم بحر بود برگردید
ز دست بخل تو ای خشک دست تردامن.شریف تبریزی ( از آنندراج ).

فرهنگ عمید

= خسیس

فرهنگ فارسی

آنکه دست بی حرکت دارد اشل