لغت نامه دهخدا تأبر. [ ت َ ءَب ْ ب ُ ] ( ع مص ) گشن پذیرفتن خرما. ( تاج المصادر بیهقی ) ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( زوزنی ) ( از اقرب الموارد ): تأبر النخل ؛ پذیرفت خرمابن بار رایعنی گشن و اصلاح را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
