فتنه گر

لغت نامه دهخدا

فتنه گر. [ ف ِ ن َ / ن ِ گ َ ] ( ص مرکب ) آنکه ایجاد فتنه کند. فتنه جو. فتنه انگیز :
چون ز فتنه گران تهی شدجای
پیش خود فتنه را نشاند ز پای.نظامی.رجوع به فتنه انگیز شود.

فرهنگ عمید

= فتنه انگیز

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه ایجاد فتنه کند فتنه انگیز آشوبگر .