غرک

لغت نامه دهخدا

غرک. [ غ َ رَ ] ( ص مصغر ) مصغر غَر، به معنی مخنث و بددل :
این گربه چشمک این سگک غوری غرک
سگسارک مخنثک و زشت کافرک.خاقانی.

فرهنگ فارسی

( اسم ) مخنث نامرد .

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی غَرَّکَ: فریبت داد - مغرور کرد
ریشه کلمه:
غرر (۲۷ بار)ک (۱۴۷۸ بار)
«غَرَّکَ» از مادّه «غرور» در اصل، به معنای غفلت به هنگام بیداری است، و به تعبیر دیگر، غفلت در جایی که انسان باید غافل نباشد، و از آنجا که غفلت گاه سر چشمه «جسارت» و یا «خود برتربینی» می شود، واژه «غرور» به این معانی نیز تفسیر شده است.