باده کش

لغت نامه دهخدا

باده کش. [ دَ / دِ ک َ / ک ِ ] ( نف مرکب ) باده خوار.باده پیما. می گسار. می خورنده. شراب خوار :
شه اگر باده کشان را همه بر دار زند
گذر عارف و عامی همه بر دار افتد.؟|| در تداول عامه ، مرادف عرق کش.

فرهنگ عمید

باده خوار، باده پیما.

فرهنگ فارسی

باده پیما می گسار