با سوادی

لغت نامه دهخدا

باسوادی. [ س َ ] ( حامص مرکب ) آشنایی به خواندن و نوشتن. توانایی در قرائت و کتابت بطور مختصر.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم