لغت نامه دهخدا ( بلافاصلة ) بلافاصلة. [ ب ِ ص ِ ل َ ] ( ع ق مرکب ) ( از: ب + لا( نفی ) + فاصله ) بدون فاصله. بدون آنکه فاصله ای ( مکانی ) باشد. متصل. ( فرهنگ فارسی معین ). ملاصق. || فوراً. ( فرهنگ فارسی معین ). بی درنگ. بی آنکه فاصله ای ( زمانی ) باشد.
