معنی خضوع | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

خضوع. [ خ َ ] ( ع ص ) فروتن. ج ، خُضُع. || زنی که تهیگاه های او را آواز باشد. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
خضوع. [ خ ُ ] ( ع مص ) فروتنی کردن. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). || آرمیدن. || ساکن گردیدن. || ساکن گردانیدن. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ). || خواندن کسی را بسوی بدی. ( منتهی الارب ). || میل کردن ستاره بغروب. || کوشیدن شتران در رفتن. ( منتهی الارب ) ( ازتاج العروس ) ( از لسان العرب ). || پست گردانیدن کسی را. || کلانسالی. ( منتهی الارب ).
خضوع. [ خ ُ ] ( ع اِمص ) فروتنی. سرافکندگی. || ( اِ ) نیاز. ( یادداشت بخط مؤلف ).

فرهنگ معین

(خُ ) [ ع . ] (مص ل . ) فروتنی کردن ، تواضع کردن .

فرهنگ عمید

۱. فروتنی و تواضع کردن، تواضع، فروتنی.
۲. (تصوف ) فروتنی و تذلل در پیشگاه جبروت الهی.

فرهنگ فارسی

۱ - ( مصدر ) فروتنی کردن تواضع کردن. ۲ - ( اسم ) فروتنی تواضع . ۳ - فروتنی و تذلل در پیشگاه جبروت الهی و محو در سطوات انوار قدسی .
فروتنی کردن یا آرمیدن

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] خضوع از فضایل اخلاقی است. از احکام آن در بابهای صلات، حج و تجارت سخن گفته اند.
خضوع به معنی فروتنی و فرمانبرداری می باشد.
تفاوت بین خضوع وخشوع
هرچند سه واژه خضوع، خشوع و تواضع، در مقابل تکبر به معنای فروتنی به کار می روند؛ لیکن بین آنها تفاوتهای ظریفی وجود دارد. برخی، در مقام فرق بین خضوع و خشوع، اوّلی را به اعضای بدن و دومی را به قلب اختصاص داده اند. برخی، خشوع را اعم از خضوع دانسته و گفته اند: قلمرو خضوع بدن است؛ لیکن خشوع، علاوه بر بدن، صدا (پایین آوردن صدا) و نگاه (به پایین نگریستن) را در بر می گیرد. برخی دیگر گفته اند: خشوع بیشتر در پایین آوردن صدا و خضوع در به زیر افکندن سر به کار می رود.
تفاوت خضوع و خشوع با تواضع
کاربرد تواضع به اعتبار خُلقیات و افعال ظاهر و باطن است و یا تواضع، تن دادن به منزلتی فروتر از منزلت استحقاقی است.
احکام خضوع
...
[ویکی اهل البیت] یکی از فضائل اخلاقی، خضوع است. خضوع به معنای خواری، خودشکنی، زاری و فروتنی است و گفته شده که خشوع به معنای خضوع نزدیک است با این تفاوت که خضوع فروتنی و خشوع در صورت و چشم در بدن و گران است به طوری که نگاهش به طرف پایین و صدایش کوتاه باشد.
استکانت هم به معنای خضوع است که ممکن است در برابر خدا و در مقام عبادت و بندگی باشد و یا در برابر بندگان و مردم.
پس خضوع عبادت است از حالت نرمش و رامی و فرمانبرداری که موجب می شود انسان در مقام پیروی از دستورهای خدا فرمانبردار و گوش به فرمان باشد.
خضوع از مبادی اطاعت و بندگی است همان طوری که سرکشی و تطاول از مبادی و علل معصیت است، از این رو یکی از آداب و باطن عبادات، از جمله نماز و تلاوت قرآن خضوع است و در روایتی امام صادق علیه السلام می گوید: "من قرأ القرآن ولم یخضع ولم یرق قلبه ولا ینشی حزنا و وجلا فی سره فقد استهان بعظم شأن الله تعالی و خسر خسرانا مبینا فقاری القرآن محتاج الی ثلاثة اشیاء قلب خاشع و بدن فارغ موضع خال"؛ هر که قرآن بخواند و خاضع نشود و دلش نرم نگردد و اندوه و ترسیمی در دل او پدید نیاید، شأن عظیم خدای تعالی و حقیر شمرده و زیانکار آشکار است.
[ویکی فقه] خضوع (فقه). خضوع از فضایل اخلاقی است. از احکام آن در بابهای صلات، حج و تجارت سخن گفته اند.
خضوع به معنی فروتنی و فرمانبرداری می باشد.
تفاوت بین خضوع وخشوع
هرچند سه واژه خضوع، خشوع و تواضع، در مقابل تکبر به معنای فروتنی به کار می روند؛ لیکن بین آنها تفاوتهای ظریفی وجود دارد. برخی، در مقام فرق بین خضوع و خشوع، اوّلی را به اعضای بدن و دومی را به قلب اختصاص داده اند.
طباطبایی، محمدرضا، المیزان، ج۱، ص۱۵۲.
کاربرد تواضع به اعتبار خُلقیات و افعال ظاهر و باطن است و یا تواضع، تن دادن به منزلتی فروتر از منزلت استحقاقی است.
عسکری، ابوهلال، الفروق اللغویة، ص۲۱۵-۲۱۷.
...