تمسخر. [ ت َ م َ خ ُ ] ( ع مص منحوت ) لاغ و فسوس و سخره. رجوع به فسوس کردن شود ( از ناظم الاطباء ).
فرهنگ معین
(تَ مَ خُ ) [ ع . ] (مص م . ) مسخره کردن ، ریشخند زدن .
فرهنگ عمید
مسخره کردن، ریشخند کردن.
فرهنگ فارسی
مسخره کردن، ریشخندکردن ۱ - ( مصدر ) مسخره کردن ریشخند زدن . ۲ - ( اسم ) تماخره ریشخند زنی . جمع : تمسخرات .
دانشنامه عمومی
تمسخر ( انگلیسی: Taunting ) رفتاری است که به منظور تضعیف روحیه یا سلب وجه اجتماعی یک شخص یا یک موضوع، به واسطه شوخی و طنز انجام می گیرد. تمسخر می تواند به شکل رجزخوانی، کنایه یا اشاراتی خنده آور و در عین حال تحقیرآمیز نسبت به یک موضوع خاص، به خصوص در حضور جمع بروز کند. گاه تمسخر می تواند یک ابزار رقابت در مناسبات اجتماعی باشد. در یک وضعیت رقابت، یک یا هر دو رقیب با تمسخر حریف یا مواضع وی، می کوشند بر قضاوت جمع اثر گذاشته و حمایت بیشتری برای خود یا مواضع خود به دست آورند. همراهی جمع و تأیید یکی از رقبا که می تواند به صورت خندیدن یا مشارکت در خنداندن بازتاب یابد، قدرت دفاعی قربانی تمسخر را ضعیف یا سلب می کند. قربانی احساس تحقیر کرده و قدرت خود در ارتباط منطقی با جمع را از دست می دهد. در واقع تمسخر نوعی ترکیب از جعل اطلاعات و کذب منافع است. تمسخر از خلوص اطلاعاتی که اساس قضاوت جمع است کاسته و لذت خندیدن را جایگزین منافع عمیقتر می کند. منسوب به حافظ تمسخر با توجه به ظاهر اجرایی، دارای انواع مختلفی است و می تواند در حرکات، گفتار، تصویر و دیگر شیوه های ارتباطی به اجرا گذاشته شود. استفاده از کلام، خواه کتبی یا شفاهی، در نظم یا به نثر می تواند ابزار تمسخر رقیب قرار گیرد. مانند توصیف خصوصیات جسمی، رفتاری یا عقیدتی رقیب به گونه ای که باعث خنداندن جمع شده و از ارزش و احترام اجتماعی رقیب بکاهد. تصویرهای با مزه یا کاریکاتور نیز می توانند با نمایش ظاهری مضحک از یک موضوع، ابزار تمسخر و تضعیف وضعیت یا موقعیت رقیب یا مواضع وی قرار گرفته و در میدان رقابت اجتماعی، قضاوت جمع را فریب دهند. در بسیاری از فرهنگها اشارات خاصی با تغییر حالات صورت یا حرکت دست و دیگر اندام، مانند نشان دادن زبان، دهن کجی یا نشان دادن انگشتی خاص به حضار، می تواند قصد تمسخر را نمایش دهد.
