بیبر

لغت نامه دهخدا

بی بر. [ بی ب َ ] ( ص مرکب ) بی ثمر. بی بار. رجوع به بر شود. || ( اِ مرکب ) سپستان. ( از الفاظ الادویه ). گیاهی است که از آن ترشی اندازند. ( یادداشت بخط مؤلف ). فلفل سبز ( لهجه قزوین ).

فرهنگ عمید

ویژگی چیزی که میوه نمی دهد، بی میوه.

فرهنگ فارسی

( صفت ) بی ثمر بی میوه بدون حاصل : درخت بی بر .

فرهنگستان زبان و ادب

{acarpous, acarpic} [کشاورزی- علوم باغبانی] ویژگی گیاهی که نازا است

ویکی واژه

ویژگی گیاهی که نازا است.