جرعه نوش

لغت نامه دهخدا

جرعه نوش. [ ج ُ ع َ / ع ِ ] ( نف مرکب ) جرعه کش. باده نوش. آنکه جام شراب را تا ته آن مینوشد. ( ناظم الاطباء ) :
من جرعه نوش بزم تو بودم هزار سال
کی ترک آبخورد کند طبع خوگرم.حافظ.ای جرعه نوش مجلس جم سینه پاک دار
کایینه ای است جام جهان بین که آه از او.حافظ.

فرهنگ معین

( ~. ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) شرابخوار.

فرهنگ عمید

باده نوش، شراب خوار، می خوار.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱- میخوار شرابخوار. ۲- مست .

ویکی واژه

شرابخوار.