تیزه

لغت نامه دهخدا

تیزه. [ زَ / زِ ] ( اِ مرکب ) جای باریک و برنده و فرورونده از چیزی. جانب یا سر تیز چیزی. نقطه تیزچیزی. تیزه دیوار. تیزه کمر. تیزه آرنج. نوکی برجسته از چیزی. دم. لب. لبه. تیزنا. ( از یادداشتهای مرحوم دهخدا ). رجوع به تیز و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

جای باریک و برنده و فرو رونده از چیزی جانب یا سر تیز چیزی

فرهنگستان زبان و ادب

{cusp} [ریاضی] نقطه ای که در آنجا دو یا چند شاخۀ خم اشتراک دارند و خطوط مماس بر این شاخه ها در آن نقطه بر هم منطبق هستند

دانشنامه آزاد فارسی

تیزه (cusp)
نقطۀ تلاقی دو شاخه۱ از منحنی با یکدیگر که در آن، مماس۲ های وارد بر دوشاخه بر هم منطبق اند.
branchtangent