لغت نامه دهخدا
تورک. [ ت َ وَرْ رُ ] ( ع مص ) برگردانیدن پای را بر ستور جهت آسایش یا جهت ترک. ( منتهی الارب )( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). برگردانین پای را بر ستور جهت آسایش و یا جهت فرودآمدن. ( ناظم الاطباء ). منه قولهم : لاترک فان الوروک مصرعة. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || درنگی نمودن در حاجت و آهستگی کردن در آن : تورک عن الحاجة. || در پلیدی خود آلوده گشتن ؛ تورک فی خرئه. || اقامت ورزیدن در جایی : تورک بالمکان. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || بر سرین نشستن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || تکیه نمودن بر سرین. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || زیر بغل گرفتن کودک را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || بر یک سرین نشاندن مادر کودک را. یقال : تورکت المراءة الصبی ؛ ای جعلهاعلی ورکها معتمداً علیها. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). و منه : جاءَت فاطمة متورکة الحسن. ( اقرب الموارد ). || بر یک سرین خفتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ): نام متورکاً؛ ای متکثاً علی احد جنبیه. ( اقرب الموارد ). || سرین بر پای نهادن در نماز یا هر دو سرین یا یک سرین بر زمین نهادن در آن. قال الازهری : التورک فی الصلوة ضربان سنة و مکروه اما السنة فهو ینحی رجلیه فی التشهد الاخیر و یلصق مقعده بالارض و اما المکروه فهو یضع یدیه علی ورکیه فی الصلوةو هو قائم و قد نهی عنه و کان مجاهد لایری بأساً بتورک الرجل علی رجله الیمنی فی الصلوة و فی حدیث آخر کره أن یسجد الرجل متورکاً؛ ای أن یرفع ورکه اذا سجد حتی یفحش فی ذلک و قیل أن یلصق الیتیه بعقبیه فی السجود. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || قادر گردیدن بر کاری. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).
