تباری

لغت نامه دهخدا

تباری. [ ت َ ] ( ع مص ) با هم معارضه کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تعارض. ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ).

فرهنگ فارسی

با هم معارضه کردن . تعارض .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تباری عنوانی است که به معنای بری کردن دوطرفه است.
تباری یعنی ابراء دو طرفه.به عمل دو مدیون ی که هریک دیگری را نسبت به طلب خود ابراء می کند تباری گفته می شود و از آن در باب تجارت سخن رفته است.
احکام تباری
در معامله همجنس پیمانی یا وزنی مانند معامله گندم به گندم فزونی یکی بر دیگری، ربا و حرام است. از راههای رهایی از ربا در این گونه معاملات، ابراء دو طرف پس از قرض دادن به یکدیگر است، مثلا احمد یک من گندم به حسن و حسن دو من گندم به احمد قرض دهد و سپس همدیگر را ابراء کنند.در این صورت ربا تحقّق نمی یابد.