درویشی. [دَرْ ] ( حامص ) درویش بودن. صفت درویش. فقر. فاقه. حاجت. بی چیزی. فیلوزوفی. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). ناداشت. نیاز. دست تنگی. مفلسی و تنگدستی. ( ناظم الاطباء ). ابوالحرمان. ابومتربة. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). افتقار. املاق. ( منتهی الارب ). بؤس. ( ملخص اللغات حسن خطیب ). قرح. حوب. حوبة. حوج. ( منتهی الارب ). خاصة. ( دهار ). خصاص. خصاصاء. خصاصت. خصاصة. ( منتهی الارب ). خلت. خَلَّة. ( دهار ). روبه. دقعة. دوقعة. ( منتهی الارب ). ضارورة. ضراء. ( دهار ). ضیق. ضیقة. عالة. عدم. عسارة. ( از منتهی الارب ). عسرت. عسرة. عسری. ( دهار ). عیلت. عیلة. عیول. ( منتهی الارب ). فاقة. فقر. متربة. ( دهار ) ( منتهی الارب ). مسکنت. وَیس. ( منتهی الارب ) : گر درم داری گزند آرد بدین بفکن او را گرم و درویشی گزین.رودکی.بدین شهر درویشی و رنج هست ازین بگذری باد ماند بدست.فردوسی.درویشی و نیاز نیارد نهاد پای اندر جوار آنکه بود در جوار او.فرخی.جود او کرد و عطا دادن پیوسته او دست درویشی از دامن زایر کوتاه.فرخی.جدا ماند بیچاره از تاج و تخت به درویشی افتاد و شد شوربخت.عنصری.حکم چو بر عاقبت اندیشی است محتشمی بنده درویشی است.نظامی.مایه درویشی و شاهی درو مخزن اسرار الهی درو.نظامی.درویشی پیری جوانان است و بیماری تندرستان. ( مرزبان نامه ). ننگ درویشان ز درویشی ما روز و شب از روزی اندیشی ما.مولوی.گه به درویشی کنم تهدیدشان گه به زلف و خال بندم دیدشان.مولوی.روز بیچارگی و درویشی درد دل پیش دوستان آرند.سعدی.درد عشق از تندرستی خوشتر است ملک درویشی ز هستی خوشتر است.سعدی.اَمَران ؛ درویشی و سخت پیری. ( منتهی الارب ). بائس ؛ مردی که به وی درویشی رسیده باشد، و درویشی کشنده. ( دهار ). تصعلک ؛ درویشی نمودن. مُسکِن ؛ صاحب درویشی. ( منتهی الارب ). - امثال : درویشی به قناعت به از توانگری به بضاعت . ( فرهنگ عوام ). درویشی و دلخوشی . ( از امثال و حکم ). این مثل به دو صورت استعمال می شود: یکی بصورت استفهام و منظور اینست که درویشی و فقر با دل خوش و روح شاد سازگار نیست ، دیگر بصورت جمله خبری که مفهوم آن نقیض صورت اول است و مقصود این است که درویشی و دلخوشی توأم با یکدیگر است. ( فرهنگ عوام ). درویشی و قناعت ، در گوشه فراغت. ( فرهنگ عوام ).
۱ - فقر تهی دستی افلاس مقابل توانگری مالداری . ۲ - زهد گوشه نشینی . ۳ - عرفان قلندری تصوف . قریه ایست دو فرسنگ و نیمی بیشتر میانه جنوب و مشرق شنبه دهی است از دهستان شنبه بخش خورموج شهرستان بوشهر
دانشنامه عمومی
درویشی (دشتی). درویشی، روستایی درویشی ملقب به بهشت گمشده از توابع بخش شنبه و طسوج شهرستان دشتی در استان بوشهر ایران است. بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۰ آمار رسمی جمعیت روستا ۳۴۰ نفر ( ۹۷ خانوار ) بوده و در سال ۱۳۹۵ جمعیت آن ۴۲۶ نفر می باشد. نام قدیمی این روستا احتمالاً گنبدان بوده و سپس درویشان و در محاوره امروزی به درویشی تغییر یافته که وجه تسمیه آن وجود دو امامزاده با دو گنبد زیبا در شمال و جنوب این روستا بنام گنبد شاهزاده محمد در جنوب که پس از زلزله ویرانگر سال ۹۲ تخریب شد و هم اکنون توسط خیرین و معتمدین روستا بازسازی شده است و دیگری معروف به گنبد شاه سلیمانی ( امامزاده سلیمان ) در شمال روستا و در دل جنگلهایی بود که در حد فاصل درویشی با روستاهای حمویی و دشتزال قرار داشت که متأسفانه بعد از سیل ویرانگر سال ۶۵ هیچ آثاری از آن باقی نمانده و هم اکنون در بستر رودخانه مند واقع شده است. حسب آنچه سینه به سینه نقل شده است این روستا در طول تاریخ به علت حوادث و بلایای طبیعی چندین بار با خاک یکسان شده و گورستانهای قدیمی و تاریخی اطراف این روستا حکایت از آن دارد. در قدیم این روستا بعنوان نقطه پشتیبانی سایر روستاهای صعب العبور و ماوراء رودخانه مند محسوب می شده به ویژه که فرامین و تصمیمات حکومتی توسط ضابطین و خوانین این روستا به سایر روستاها از جمله «باغان»، «کردلان»، «سرچشمه»، «نبرد»، «خرس آباد»، «تنگ نخل»، «اسماعیل محمودی» و سایر عشایر قشلاق نشین ابلاغ می شده است. [ نیازمند منبع]
