خدمتگزار. [ خ ِ م َ گ ُ ] ( نف مرکب ) نوکر. چاکر. ( ازناظم الاطباء ). خادِم. پرستار. پرستنده : اینم قبول بس که بمیرم بر آستان تا نسبتم کنند که خدمتگزار اوست.سعدی ( بدایع ).چو خدمت گزاریت گردد کهن حق سالیانش فرامش مکن.سعدی ( بوستان ).بشستند خدمتگزاران شاه سر و تن بحمامش از گرد راه.سعدی ( بوستان ).|| در تداول امروز، مستخدمین جزء. خدمتکاران مرد در دستگاههای دولتی. || مهربان.مشفق. || حاضر و آماده بخدمت. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ معین
( ~. گُ ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) نوکر، مستخدم .
فرهنگ عمید
۱. کسی که در اداره یا بنگاهی خدمت می کند، مستخدم. ۲. خدمت کننده، خادم: دولت خدمتگزار.
فرهنگ فارسی
کسی که دراداره یابنگاهی خدمت کند، مستخدم ( صفت ) ۱ - نوکر مستخدم . ۲ - یا خدمتگزار جزئ . مستخدمی که در ادارات و موسسات بخدمات کوچک مسئولست . ۲ - مهربان مشفق .
