لغت نامه دهخدا
توالی. [ ت َ ] ( ع مص ) پیاپی شدن. ( دهار ) ( منتهی الارب ) ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تتابع. ( یادداشت بخطمرحوم دهخدا ). یقال: توالی علیه شهران؛ ای تتابعا وتوالت علی َّ کتب فلان؛ اذا تتابعت. ( اقرب الموارد ).
- علی التوالی؛ پی درپی. پیاپی. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).
|| به خشک شدن درآمدن خرمای تر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || جدا کردن بز از گوسپندان، و در نوادر الاعراب: توالیت مالی و امتزت مالی بمعنی واحد. قال الازهری: جعلت هذه الاحرف واقعة و الظاهر منهااللزوم. ( از اقرب الموارد ). || ( اصطلاح هیئت ) حرکت افلاک سبعه سیاره که از مغرب به سوی مشرق است به ترتیب پیاپی بودن بروج از حمل و ثور تا حوت، چنانکه هرروزه از حرکت خاص قمر معاینه می شود و این حرکت خلاف حرکت فلک الافلاک است که دایم از مشرق به سوی مغرب می باشد و این حرکت خلاف التوالی، سریعتر است از حرکت توالی، و بودن روز و شب تعلق به حرکت فلک الافلاک دارد. ( از غیاث اللغات ) ( از آنندراج ). نزد اهل هیئت ترتیب بروج از حمل تا حوت باشد و این توالی از مغرب به جانب مشرق صورت گیرد، و عکس این ترتیب را خلاف توالی نامند. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ). رجوع به توالی بروج و بروج شود.
توالی. [ ت َ ] ( ع اِ ) ( از «ت ل و» ) سرین ها و کفلهای اسب و یا دم و هر دو پای آن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). اَعجاز. ( اقرب الموارد ). || دنبالهای هودج. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). دنبالهای خیل: التوالی من الخیل؛ مآخیرها. ( از اقرب الموارد ).
