توازی

لغت نامه دهخدا

توازی. [ ت َ ] ( ع مص ) با هم برابر شدن. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). تحاذی. ( اقرب الموارد ). رجوع به متوازی شود.

فرهنگ معین

(تَ ) [ ع . ] (مص ل . ) ۱ - با هم مقابل گردیدن . ۲ - برابر شدن .

فرهنگ عمید

با هم محاذی شدن، با یکدیگر مقابل شدن، برابر شدن.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) ۱ - با هم محاذی شدن مقابل گریدن . ۲ - برابر شدن .

دانشنامه عمومی

خطوط موازی یا همراستا در هندسه، خط هایی در یک صفحه اند که با یکدیگر برخورد نمی کنند. ویژگی های خطوط موازی، پایهٔ اصل توازی اقلیدسی را تشکیل می دهند. حالت تعمیم یافته هم راستایی در فضای سه بعدی اقلیدسی در مورد یک خط و یک صفحه یا دو صفحه ای که هیچ نقطه مشترکی ندارند، استوار است. هم راستایی یا توازی، یک ویژگی بنیادین فضای اقلیدسی و برخی هندسه های مرتبط، مانند هندسه افین است.
نماد ∥ برای نشان دادن توازی به کار می رود. برای مثال، A B ∥ C D نشان می دهد که خط AB با خط CD موازی است. در مجموعه علائم یونی کد، نماد «توازی» و «عدم توازی» به ترتیب با کدU+2225 ( ∥ ) و U+2226 ( ∦ ) نشان داده می شوند.
• اگر خطی دو خط موازی را قطع کند مجموع زوایای داخلی یک طرف آن خط برابر ۱۸۰ درجه است.

ویکی واژه

با هم مقابل گردیدن.
برابر شدن.