معنی ترکمنی | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

ترکمنی. [ ت ُ ک َ م َ ] ( ص نسبی ) منسوب به ترکمن ، ترکمانی. چون قالیچه ترکمنی ، اسب ترکمنی و جز این ها. و رجوع به ترکمان و ترکمانی و ترکمن شود.
ترکمنی. [ ت ُ ک ِ م َ ] ( اِخ ) ده کوچکی از دهستان سیرچ است که در بخش شهداد شهرستان کرمان و 54 هزارگزی باختر شهداد بر سر راه مالرو سیرچ به کرمان است و 10 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 ).

فرهنگ فارسی

ده کوچکی از دهستان سیرچ است که در بخش شهداد شهرستان کرمان و ۵۴ هزار گزی باختر شهداد بر سر راه مالرو سیرچ به کرمان است .

دانشنامه آزاد فارسی

تُرکَمنی
از زبان های آلتایی در شاخۀ جنوب غربیِ ترکیک رایج در آسیای میانه در میان قوم ترکمن. ترکمن ها بازماندۀ ترکمانان غُز (اُغز) هستند که در قرون نخستین اسلامی در سواحل شرقی دریای خزر و نواحی اطراف آن استقرار یافتند. امروزه سخنگویان ترکمنی در جمهوری ترکمنستان، ترکمن صحرای ایران (شمال استان گلستان)، شمال استان خراسان، و بخشی در شمال افغانستان زندگی می کنند. گروه های بزرگ دیگری از ترکمن ها که به ترکمنی سخن می گویند در جمهوری های تاجیکستان، ازبکستان و قزاقستان و نیز آستراخان و استاوروپول در روسیه، و استان تسن هان چین سکونت دارند. زبان ترکمنی شعبه ای از ترکی اُغُزی است و دو گروه اصلی دارد: گروه گویش های قبایل بزرگ و گروه گویش های قبایل کوچک. زبان ادبی جدید ترکمن، ترکیبی از گویش های اصلی است. اوایل سال ۲۰۰۰، خط ترکمنستان، که سیریلی بود، تغییر کرد و به طور رسمی خط لاتین برای ترکمنی اعلام شد. از نمایندگان مهم ادبیات قومی ترکمن می توان از شاعرانی همچون نورمحمد عندلیب، دولت محمد آزادی، و مختوم قلی فراغی (فرزند دولت محمد و شاعر ملی ترکمن ها) نام برد.