لغت نامه دهخدا تابستانی. [ ب ِ / ب َ ] ( ص نسبی ) منسوب به تابستان، صیفی. آنچه که مخصوص این فصل باشد: خانه تابستانی. لباس تابستانی. ازض ٌ مصیفه؛ زمین تابستانی. ( منتهی الارب ). مکان ٌ مصیف؛ جای تابستانی. ( منتهی الارب ). مکان ٌ مصیوف؛ جای تابستانی. ( منتهی الارب ).
فرهنگستان زبان و ادب {aestival / estival} [زیست شناسی] ویژگی آن دسته از پدیده های مربوط به نمو که در فصل تابستان اتفاق می افتد
