یادبود

لغت نامه دهخدا

یادبود. ( اِ مرکب ) هر چیز که سبب از برای یادآوری شود. ( از ناظم الاطباء ). یادگار. ( غیاث اللغات ). هر چیزکه برای یادآوری باشد. یادکرد. یادباد :
بخانه تو دگر از متاع بندر هجر
بیادبود روان می کنم قطار قطار.شرف الدین شفروه ( از آنندراج ).فراموشم شود از وعده ات ز آنگونه دست از پا
که بهر یادبودش رشته بر انگشت پا بندم.سنجر کاشی ( از آنندراج ).- مجلس یادبود ؛ مجلس تذکر : بمناسبت درگذشت سرکی ایوانویچ واویلوف مجلس یادبودی در محل انجمن روابط فرهنگی ایران و شوروی منعقد است. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).
|| چیزهایی را گویند که دوستان برای یکدیگر می فرستند، چنانکه گویی این برای آن است که یکدیگر را فراموش نکنند. ( آنندراج ). تحفه ای که کسی برای دوست خود می فرستد. ( ناظم الاطباء ) یادگار. یادگاری.

فرهنگ معین

(اِ. ) ۱ - یادگار، یادگاری . ۲ - مراسمی که به یاد کسی برگزار شود. ، مجلس ~مجلسی که از برای یادبود و تذکر مرده برپا دارند.

فرهنگ عمید

۱. چیزی که به رسم یادگار به کسی می دهند، یادگار.
۲. مراسمی که به یاد کسی برگزار شود.

فرهنگ فارسی

یادگار، چیزی که برسم یادگاربکسی بدهند، مراسمی که بیادکسی برگزارشود
( اسم ) هرچیزی که برای یاد آوری باشد. یا مجلس یاد بود.مجلسی که از برای یاد بود و تذکر مرده بر پا دارند .

ویکی واژه

یادگار، یادگا
مراسمی که به یاد کسی برگزار شود. ؛ مجلس ~مجلسی که از برای یادبود و تذکر مرده برپا دارند.