لغت نامه دهخدا
میلتون. [ ت ُ ] ( اِخ ) جان. از ادبا و شعرای بزرگ انگلستان است. به سال 1608 م. در لندن پا به عرصه هستی نهاد و تا 24 سالگی به تحصیل در مدرسه سن پول کمبریج اشتغال ورزید و بعد به دانشگاه کمبریج رفت. زندگانی او بیشتر در امور سیاسی گذشت و مقاله های آتشینی درباره آزادی مطبوعات و مذهب و آموزش و پرورش نگاشت که مخصوصاً مقالات او به عنوان مسؤلیت سلاطین و حکام و نخستین دفاع از ملت انگلیس از همه معروفتر است. میلتون به سبب کار و مطالعه زیاد بینایی خود را از دست داد. معروفترین آثار او «بهشت گم شده » است که در ده دفتر در سال 1667 م. به پایان رسیده و انتشار یافته است و معرف آزادگی و آزاداندیشی و ذوق وقریحه سرشار اوست. و امروزه شهرت او بیشتر مدیون همین منظومه است. دیگر از آثار او دو منظومه «فردوس موجود» و «آلام شمشون » است که در 1671 با هم چاپ و نشر شده است. میلتون در نوامبر 1674م. درگذشت. ( تاریخ ادبیات انگلستان تألیف صورتگربخش 2 صص 145 - 173 ).
