لغت نامه دهخدا سیهک. [ س َ هََ ] ( ع ص ، اِ ) خاک که آنرا باد برداشته باشد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || باد سخت. ( آنندراج ): ریح سیهک ؛ باد تند و سخت. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی خاک که باد آنرادرهواپراکنده کرده باشد، بادتند( اسم ) دانه کوچک سیاهی که میان گندم و عدس روید .خاک که آنرا باد برداشته باشد یا باد سخت .
