لغت نامه دهخدا
ینگه. [ ی ِ گ َ / گ ِ ] ( ترکی ، اِ )زن که از خانه عروس همراه کنند تا در شبهای اول عروسی پشت حجله نشیند و حوایج برآرد. ( یادداشت مؤلف ).زن مجرب و مسنی را گویند که همراه عروس از خانه پدر به خانه شوهر می رود و در ترتیب کارها و طرز برخوردهای او با مسائل و اشخاص راهنمایی اش می کند. ینگا.
- ینگه عروس ؛ زنی که همراه عروس کنند به شب زفاف. ( یادداشت مؤلف ).
