لغت نامه دهخدا
دگر گنج کش خواندی سوخته
کز آن گنج بد کشور افروخته.
فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ج 9 ص 2892 ).
و رجوع به ایران در زمان ساسانیان چ 2 ص 487 شود. در الجماهر بیرونی درباره گنج سوخته افسانه ای آمده است که خلاصه آن چنین است : در سرزمین فارس گنجینه ای بود آراسته به مالها و دراهم وانواع گوهرها و عطریات و روغنها، پس صاعقه در آن افتاد و چهار ماه حریق آن دوام داشت و بوی آن تا چهل فرسخ گرداگرد حیوانات را میکشت و چون آتش خاموش شد خاکستر را بجستند در زیر آن یاقوتهای سرخ یک قطعه دیده میشد... رجوع به الجماهر ص 72 شود.
گنج سوخته. [ گ َ ج ِ ت َ / ت ِ ] ( اِ مرکب ) نام لحنی است تصنیف باربد. ( فرهنگ رشیدی ). نام لحن هیجدهم است از سی لحن باربد. ( فرهنگ نظام ). نام نوائی است از موسیقی. ( ناظم الاطباء ). در خسرو و شیرین نظامی چ وحید دستگردی ص 191 لحن سوم ذکر شده است :
ز گنج سوخته چون ساختی راه
ز گرمی سوختی صد گنج را آه.نظامی ( خسرو و شیرین ص 191 ).
