گرم راندن

لغت نامه دهخدا

گرم راندن. [ گ َ دَ ] ( مص مرکب ) تند راندن. سریع رفتن :
رهی به پیش خود اندرگرفت و گرم براند
به زیر رایت منصور لشکری جرار.فرخی.

فرهنگ معین

(گَ. دَ ) (مص ل . ) تاختن ، چهارنعل رفتن .

فرهنگ فارسی

( مصدر ) تندرفتن تیز شتافتن : رهی به پیش خود اندر گرفت و گرم براند بزیر رایت منصور لشکری جرار . ( فرخی )

ویکی واژه

تاختن، چهارنعل رفتن.