کش و فش

لغت نامه دهخدا

کش و فش. [ ک َ ش ُ /ک َش ْ ش ُ ف َ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) کر و فر. دبدبه وجاه و جلال. شأن و تجمل. ( از آنندراج ) :
ما مرید جبه ودستار و کش و فش نه ایم
نیست واعظ جز نبی و آل پاکش پیر ما.واعظ ( از آنندراج ).|| ( اِ صوت ) خش و خش. خش و فش.

فرهنگ معین

(کَ شُ فَ ) (اِمر. ) شان و شوکت ، کروفر.

فرهنگ عمید

۱. ناز، عشوه.
۲. کرّوفر، شٲن و شوکت.

فرهنگ فارسی

( اسم ) شان و شوکت کر و فر : ( ما مرید جبه و دستار و کش و فش نه ایم نیست واعظ . جز نبی و آل پاکش پیر ما ) . ( رفیع واعظ )