کریزی. [ ک ُ ] ( ص نسبی ) مردم پیر منحنی را گویند که در قوای او هم قصوری بهم رسیده و خرف شده باشد. || شاهین و بازی را نیز گویند که در صحرا بسر خود تولک کرده باشد، یعنی پرریخته باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). کریزکرده. تولک کرده. پرریخته. در حال تولک. ( یادداشت مؤلف ) : به باز کریزی بمانم همی اگر کبک بگریزد از من رواست .رودکی.|| چیزی هم هست که بخورد پرندگان شکاری دهند تا زود تولک کنند. ( برهان ) ( آنندراج ). رجوع به کریز و کریج شود. کریزی. [ ک ُ رَ ] ( ص نسبی ) منسوب است به کریز که بطنی است از عبدشمس. ( الانساب سمعانی ). کریزی. [ ک ُ رَ ] ( اِخ ) ابراهیم بن محمدبن عبداﷲ القرشی العبشی. قاضی و فقیه بود از اهل بغداد و در 213 هَ. ق. قضاء مصر یافت و در 317 هَ. ق. در حلب درگذشت. ( از الاعلام زرکلی ج 1 ص 22 ).
فرهنگ معین
(کُ رِ ) (ص نسب . ) پیر، فرتوت ، خمیده قامت .
فرهنگ عمید
۱. پیر، فرتوت، خمیده قامت. ۲. ویژگی پرنده ای که پَر آن ریخته است.
فرهنگ فارسی
پیر، فرتوت، خمیده قامت، ونیزپرنده ایکه تولک رفته وپرریخته باشد ( صفت ) ۱ - پرنده ای که پر آن بریزد و تولک کند : [ به باز کریز ی بمانم همی اگر کبک بگریزد از من رواست ] . ( رودکی ) ۲ - چیزی که بخورد پرندگان شکاری دهند تا زود تولک کند و پر بریزد . ۳ - پیری که در قوای او فتور حاصل شده . منسوبست به کریز که بطنی است از عبد شمس
