چشم شور

لغت نامه دهخدا

چشم شور. [ چ َ / چ ِ م ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) چشم بد که زود اثر کند. ( آنندراج ). چشمی که بچیزها چشم زخم زند. ( فرهنگ نظام ). چشمی که بشوری و چشم زخم زنی مشهور است و اشخاص یا اشیاء را به نگاه خود آسیب رساند. دیده شور. نظر شور. نگه شور :
آبی جز آب تیغ که از چشم شور خلق
لب تشنه را گره نشود در گلو کجاست.صائب ( از آنندراج ).|| چشم حسود. ( فرهنگ نظام ).
چشم شور. [ چ َ / چ ِ ] ( اِ مرکب ) در تداول عامه ، آلتی برای شست و شوی چشم. لهجه عامیانه چشم شوی. ظرفی از بلور یا غیر آن که دهانه اش بفراخی چشمی عادیست ، و در آن داروی مایع ریزند و چشم را بدان شویند. ظرف چشم شویی. رجوع به چشم شوی و چشم شوری و چشم شویی شود.

فرهنگ معین

( ~. ) (ص مر. ) چشمی که از آن چشم زخم به کسی یا چیزی برسد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه چشم زخم زند .
چشمی که بشوری و چشم زخم زنی مشهور است و اشخاص یا اشیائ را به نگاه خود آسیب رساند ٠
چشم بد، چشمی که بکسی یاچیزی آسیب برساند

دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:چشم زخم

ویکی واژه

چشمی که از آن چشم زخم به کسی یا چیزی برسد.