پیش نشین. [ ن ِ ] ( نف مرکب ) که پیش نشیند، آنکه در صدر جلوس کند : پیشگاه ستم عالم را داور پیش نشین بایستی.خاقانی. || آنکه در برابر و نزدیک جا گیرد، و در پیش کسی یا چیزی نشیند : پروانه که نور شمع افروخت چون پیش نشین شمع شد سوخت.نظامی.|| ( در زایمان ) دایه. پازاج.( جهانگیری ). ماما. قابله. مام ناف. ماماچه که هنگام زادن زنان حامله را در پیش نشیند و اعانت کند. ( آنندراج ).
فرهنگ معین
(نِ ) (ص فا. ) کسی که در بالای مجلس نشیند.
فرهنگ عمید
۱. آن که پیش کسی بنشیند. ۲. کسی که نزدیک چیزی یا جایی بنشیند. ۳. [قدیمی] = پازاچ
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱- آنکه در صدر جلوس کند: پیشگاه ستم عالم را داور پیش نشین بایستی . ( خاقانی ) ۲- آنکه در پیش کسی یا چیزی نشیند آنکه در برابر و نزدیک جا گیرد : پروانه که نور شمع افروخت چون پیش نشین شمع شدن سوخت . ( نظامی ) ۳- زنی که هنگام زادن زن حامله در پیش وی نشیند و او را یاری کند قابله ماما مام ناف .
