لغت نامه دهخدا پرستاره. [ پ َ رَ رَ / رِ ] ( نف مرکب ) پرستار. اَمه. کنیز. کنیزک. داه : ز بهر حشمت او را شده ست در شب و روزبنات نعش پرستاره و رهی ذکاش .سنائی.
فرهنگ فارسی ( صفت ) ۱- خدمتکار ( مطلقا ) خادم . ۲- غلام بنده برده عبد . ۳- کنیز خادمه امه حاضنه داه مقابل حره. ۴- فرمانبردار مطیع . ۵- پرستنده عابد عبادت کننده . ۶- زن همسر زوجه . ۷- زنی که در بیمارستان از بیماران بیماروان مریض دار خادم بیماران . ۸- پاسدار حافظ حارس ملازم گوشدار. جمع : پرستاران . یا پرستاران خیال . شعرا و صاحبان نظم و نثر .
