ویسپرد

ویس پرد. [ پ ِ رَ ] ( اِخ ) نام یکی از پنج بخش اوستای موجود. ( حاشیه برهان چ معین ). نام جزئی از اجزاء اوستای امروزی است شامل آداب پرستش. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).

یکی از بخش های اوستا.

ویسپرت یکی از بخشهای پنجگانه که آن را میتوان مجموعه ای از ملحقات یسنا دانست و بهنگام مراسم دینی بدون یسنا سروده نمی شود و مخصوصا در اعیاد دینی شش گهنبار سال خوانده میشود. عده فصول ( کرده ) ویسپرد را بین ۲۵ تا ۲۷ ضبط کرده اند.
ویسپرت:یکی ازبخشهای اوستا

وِیسپَرَد یکی از شش بخشِ اوستا و از ماخذِ اوستایی است.
واژه ویسپَرَد واژه ای ترکیبی است و از دو واژه اوستاییِ ویسپِ ( ویسپِه ) و رَتو ساخته شده و معنای آن همه ردان یا همه سران است.
ویسپرد ۲۳ کرده ( بخش ) و ۴۰۰۰ واژه دارد و در بارهٔ آیینِ شش گهنبار و نمازهای وابسته به آن است. در متنِ وسپرد از ایزدان، جهانِ مینوی و آسمان و هر چه در آن است و زمین با هر چه بر او است، یاد و ستوده شده است. در ویسپرد، همه جشن های دینی مزدیسنا و هنگام های ستایش و نماز از بامداد و نیمروز و شب و نمازهای افزوده برشمرده شده است و هر چه با ستایش و نیایش های دینی مزدیسنا پیوستگی دارد، همچون هوم و بَرسم، زُور و مَیزَد و بوی ستوده شده و خشنودیِ رد یا بزرگ مینویِ هر یک از آنان خواسته شده است.

ویسْپَرَد
(در اوستایی به معنی «همه رَدان» و «سروران») از بخش های پنج گانۀ اوستا، از ملحقاتیسن ها. ویسپرد ۲۴ بخش و هر بخش بندهایی دارد و از جملۀ متون اوستای متأخر به شمار می رود و به همراه یسن ها در مراسم دینی نوروزی و گاهنبارها یا جشن های شش گانۀ فصلی خوانده می شود.

ویسپرد در اوستا - VISPE_RATAVO - تکمله متشابه‌المضمونی است به یسنه که احتمالا بعدها نوشته شده‌است. بخشی از قوانین مکتوب که در زمان ساسانیان کتاب اوستا را تشکیل می‌داد به چهار قسمت یسنه، وندیداد (ویدودات)، یشت‌ و ویسپرد تقسیم می‌گردد.